منابع مالی استارتاپ
و این نکته ما رو به سمت منابع مالی هدایت می‌کنه، اینکه شما چطور قصد دارید این استارتاپ رو از زمین بلند کنید، چنانچه اگر شما روی یک اپلیکیشن وب/موبایل یا رایانش ابری کار کنید، در واقع این کاملا امکان‌پذیره که شما بتونید کسب و کارتون رو با استفاده از کارت اعتباری خودتون شروع کنید، (یا اعتبار یا قرض کردن از) دوستان و بستگان‌تون، یا با وبسایت‌های جمع‌سپاری مالی مثل کیک‌استارتر، یا با فرشتگان کسب و کار محلی که سرمایه‌گذارهایی هستند که به صورت تخصصی روی کسب و کارهای پرریسک سرمایه‌گذاری نمی‌کنند، ولی ممکنه سرمایه‌گذاری‌های کوچکی رو براتون انجام بدهند، مجددا، اگر همه اونچه رو که لازم دارید یک لپ‌تاپ و حساب کاربری خدمات میزبانی آمازونه (AWS)، شما می‌تونید در حال کار کردن بر روی توسعه یک اپلیکیشن باشید، ولی صرفا باید به خاطر داشته باشید، که وقتیکه در واقع دارید محاسبات مالی طرح‌تون رو انجام می‌دید، این ممکنه عالی به نظر برسه که (می‌تونید) برنامه‌نویسی اپلیکیشن‌تون رو انجام بدید، (مهم اینه که) اما شما چطور می‌خواهید ارتباطات با مشتریاتون رو ایجاد کنید و جلب، نگهداری و رشد بدید (مشتریان) کسب و کارتون رو. و بدین ترتیب، منابع مالی در واقع شما رو به فکر کردن در این مورد وامی‌داره که تمام فعالیت‌های ایجاد تقاضا و ارتباطات با مشتریان و همچنین هزینه‌های کانال (توزیع)تون، که چطور می‌تونه انجام بشه. خب، شما می‌تونید از اینجا شروع کنید. اینکه این به صلاحتونه که شروع کنید به محاسبات اولیه دیگر مبالغی از سرمایه، که من در مقاطع بعدی در چرخه عمر شرکتم، نیاز خواهم داشت. اگر شما ایده‌ای رو در بستر کانال فیزیکی دارید یا ایده‌ای رو در حوزه کسب و کار سازمانی دارید، که به میلیون‌ها دلار سرمایه برای شروع نیاز داره، به احتمال زیاد شما باید سراغ شرکت‌های سرمایه‌گذار خطرپذیر برید یا شرکت‌های سرمایه‌گذاری. به این ترتیب شما نه تنها می‌تونید از این شرکت‌های سرمایه‌گذاری پول مورد نیازتون رو بگیرید، بلکه در ایالات متحده (و همچنین ایران) برخی از صندوق‌های تأمین مالی دولتی وجود دارند که در دسترس‌تون هستند؛ خصوصا اگر شما از دانشگاه (دانش‌آموخته) می‌آیید، اولین محلی رو که بهتون پیشنهاد می‌کنم تا بررسی کنید جاییکه که تحت عنوان کمک هزینه‌های تحقیقاتی SBIR یا STTR شناخته شده این کمک هزینه‌ها می‌تونه به بزرگی نیم میلیون دلار برای تجاری‌سازی شرکت شما یا فناوری‌تون باشه، و همچنین اداره کل کسب و کارهای کوچک در ایالات متحده، کمک هزینه‌هایی رو به کسب و کارهای کوچک برای راه‌اندازی شرکت‌شون ارائه می‌کنه. در کشور شما هم ممکنه سازمان‌های مشابه و صندوق‌های تأمین مالی دولتی وجود داشته باشه. حالا ... زمانیکه استارتاپ شما مشغول فعالیت می‌شه و شما در حال ایجاد تقاضا، سفارش‌گیری و درآمدزایی هستید، انتخاب‌های جایگزینی هم براتون وجود داره، چنانکه برای مثال شما ممکنه بتونید به یک بانک مراجعه کنید، و ازشون درخواست کنید که تا در قالب اجاره به شرط تملیک تجهیزات فیزیکی گرون قیمت‌تون رو تأمین مالی کنند، چنانچه شما قصد خرید مقادیر خیلی زیادی از رایانه یا ماشین‌آلات یا تجهیزات خط تولید رو دارید. شما ممکنه در واقع بتونید بگیرید اون چیزی رو که تحت عنوان «خط اعتباری اجاره‌ای» شناخته می‌شه، تا به این ترتیب مجبور نباشید این هزینه‌ها رو به صورت نقدی بپردازید. مورد دوم اینه که اگر شما در واقع سفارشات خریدی رو از مشتریاتون دارید، ولی این مشتری‌ها پرداختی به شما انجام نمی‌دهند برای یک بازه زمانی طولانی، ۶۰ یا ۹۰ یا ۱۸۰ روزه شما در واقع می‌تونید این سفارش‌های تأیید شده رو به افرادی که تحت عنوان حق‌العملکار (فاکتور) شناخته می‌شن، بدید و ازجاییکه اون‌ها کسب و کارشون رو با قرض دادن این پول به شما در ازای اون سفارشات خرید با نرخ تنزیل راه انداخته‌اند، و به این ترتیب، چنانچه شما به وجه نقد نیاز داشته باشید، فاکتور گرفتن یکی از روش‌ها و قسمت‌های معمول تأمین مالی در برخی از صنایع و بخش‌ها محسوب می‌شه. و بعد نهایتا اگر شما قطعات گرون قیمتی رو خریداری می‌کنید که نوعا سخت‌افزاری هستند، و در ساخت سیستم‌های شما مورد استفاده قرار می‌گیرند، واضحه که فروشنده علاقمند به فروش این تجهیزات به شماست، اما شما ممکنه وجه نقد برای پرداخت‌های اولیه رو نداشته باشید یا اینکه حفظ نقدینگی موجودتون از هرچیزی، در چنین شرایطی برای استارتاپ‌تون مهمتر باشه؛، و بنابراین در تلاش هستید تا نقدینگی‌تون رو در حد امکان حفظ کنید. در بعضی از مواقع در واقع ممکنه بتونید از فروشنده درخواست کنید که به شما وام بده یا پرداخت‌های اولیه رو به تعویق بندازه یا به صورت قسطی امکان خرید تجهیزات‌شون رو براتون فراهم کنه و این شیوه دیگه‌ای برای به نوعی حفظ و نگهداری منابع مالی‌تونه.
